How it's been so far
Blijf op de hoogte en volg Emma
22 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Geneseo
How it's been so far? So far it has been great! Het is nu al een van de mooiste ervaringen in mijn leven. Het voelt heerlijk dat je je vrienden zo dicht bij je hebt en dat je altijd gezellig samen kunt zijn en je nooit echt alleen voelt.
Zelfs nu, nu ik alleen op mijn kamer zit, voel ik me niet echt alleen. Ik weet namelijk dat ik over ongeveer twintig minuten met 22 Amerikaanse meiden ga hockeyen. Het is hier echt geweldig.
De introductiedagen zijn lang en behoorlijk zwaar. Eergisteren begon de eerste dag van de introductie, we hebben met een grote groep ontbeten en daarna heel wat praatjes aangehoord. Vervolgens hadden we een fantastische lunch box (foto volgt nog wel denk ik) met een wrap erin. Mijn wrap was gevuld met gegrilde groente en humus, mmmmm. Nadat we de lunch op hadden gegeten zijn we naar Rochester gereden met de bus. Ik zat naast Sarah, een super lief Engels meisje. We hebben geshopt bij Target, een gigantische winkel waar je echt verdwaald raakt (dit is dan ook meerdere keren gebeurd..). Anne, Sarah en ik waren shopping buddies en we hebben geprobeerd om alles te vinden wat we nodig hadden. Het is voor het grootste deel gelukt en ik moet toegeven dat ik behoorlijk schrok toen ik bij de kassa belandde. 106 DOLLAR! Maar ja het viel nog mee, want het meisje dat voor Anne en Sarah in de rij stond (ook een internationale studente) had wel meer dan 300 dollar aan spul gekocht, can you imagine.. Nu ziet mijn kamer er trouwens wel goed uit en ik heb alle benodigdheden voor de uni compleet (behalve de boeken, die moet ik nog kopen maar dat komt vanzelf wel). Toen ik terugkwam zag ik dat ik een mailtje had van de mail office dat mijn pakket was aangekomen. EINDELIJK dacht ik, want ik sliep al twee dagen onder een super dun lakentje. Toen Anne en ik naar de mailoffice gingen was deze echter al dicht, dus helaas nog geen lekkere dekens voor mij. Ik kan me niet meer precies herinneren wat we daarna hebben gedaan, maar ik geloof dat we de spullen hebben gedropt in de kamer en een beetje hebben ingericht en daarna zijn we gaan eten in de GFR. Dit staat voor Geneseo Family Restaurant en het diner was een mentoractiviteit.
Ik had een monsterlijke salade maar hij was ook monsterlijk lekker! Vol met groente, feta en er zat ook foccacia bij. We hebben met z'n vijven ook mozzarella sticks gedeeld, als beloning voor de lange dag. We hadden allemaal 1 en ohh de mozzarella stick was zo lekker. Genoeg gepraat over eten! Nu weer ter zake, we hebben na het eten gezellig een filmpje gekeken met z'n allen. Jackie (een Amerikaans meisje), Sarah, Anne, Rachnel, Anandi en Jalien (ik heb geloof ik nog niet over Jalien verteld, zij is ook een studente uit Groningen). We keken 'I give it a year' en het was echt hilarisch, wat heb ik gelachen! Een aanrader (wel de meest ongemakkelijke film van de wereld gok ik, maar echt erg grappig).
Oh jongens, ik vergeet helemaal om een paar dingen te zeggen! Ten eerste wil ik een paar van jullie bedanken voor de lieve reacties op mijn blog, weer een extra motivatie om te schrijven, want als ik steeds zulke lieve reacties krijg word ik helemaal happy. Ten tweede, ik heb dinsdag voor het eerst meegetraind met het hockeyteam. Ook al deed ik maar een half uurtje mee, het team was echt fantastisch. Ze waren heel erg geïnteresseerd en ik werd ondervraagd door 22 Amerikaanse meiden. Ze wilden alles van me weten, je bent hier echt de bom als je uit Nederland komt dus dat was super grappig. Ik was eerst echt heel erg zenuwachtig, bang dat ze me niet echt zouden accepteren, maar ze waren super lief. Ik kreeg zelfs een berichtje van een van hun toen ik 's avonds op mijn telefoon keek, waarin ze schreef dat ze heel veel zin had om me weer te zien. De mensen zijn hier zo mega lief! het hockeyspel is hier wel gek, want ze spelen op gras. Ik kan dus niet echt lopen met de bal maar moet er continu tikjes tegenaan geven. Best irritant maar het went ongetwijfeld.
Straks mag ik weer trainen, dit keer speel ik twee uur mee en ik kan niet wachten. Ben weer zenuwachtig, maar ik kan het denk ik handelen. Gisteren was de orientatiedag weer ontzettend lang, we hebben lezingen gehad van 9 tot 16 met nauwelijks pauze. Als ik een ding geleerd heb is dat Amerikanen heel anders zijn op de universiteit dan in Nederland. Iedereen stelt vragen, wil vrienden worden met de docent en geeft antwoord op vragen van de docent. In tegenstelling tot Nederland, waar de docent een vraag stelt, een stilte valt van tien minuten of meer, waarna het eigenlijk alweer tijd is om te stoppen. Vreemd om te zien en ook zeker wennen, want je krijgt een cijfer op participation. Gisteravond hadden we pizzaparty bij the Gazebo. The gazebo is een mooi uitkijkpunt hier op de campus. We hebben de zonsondergang bekeken en zijn daarna gezellig een filmpje gaan kijken.
Vandaag is het alweer vrijdag, het is nu 13:44 en bij jullie is het inmiddels alweer bijna 8 uur. We hadden vandaag weer een introductiedag, gelukkig niet zo'n lange. Het duurde tot kwart voor een en daarna zijn we gaan lunchen. Ik zal me nu klaar gaan maken voor hockey. Het veld is trouwens super dichtbij! Ik hoef maar iets meer dan 5 minuten te lopen en ik ben er.
Goed dat was wel weer genoeg voor vandaag, ik moest mijn blog trouwens opnieuw schrijven.. ik was gisteren al bezig, maar mijn computer viel uit en toen was ik alles kwijt! Dus bij deze, mijn iets verlate blogbericht. Veel liefs
Zelfs nu, nu ik alleen op mijn kamer zit, voel ik me niet echt alleen. Ik weet namelijk dat ik over ongeveer twintig minuten met 22 Amerikaanse meiden ga hockeyen. Het is hier echt geweldig.
De introductiedagen zijn lang en behoorlijk zwaar. Eergisteren begon de eerste dag van de introductie, we hebben met een grote groep ontbeten en daarna heel wat praatjes aangehoord. Vervolgens hadden we een fantastische lunch box (foto volgt nog wel denk ik) met een wrap erin. Mijn wrap was gevuld met gegrilde groente en humus, mmmmm. Nadat we de lunch op hadden gegeten zijn we naar Rochester gereden met de bus. Ik zat naast Sarah, een super lief Engels meisje. We hebben geshopt bij Target, een gigantische winkel waar je echt verdwaald raakt (dit is dan ook meerdere keren gebeurd..). Anne, Sarah en ik waren shopping buddies en we hebben geprobeerd om alles te vinden wat we nodig hadden. Het is voor het grootste deel gelukt en ik moet toegeven dat ik behoorlijk schrok toen ik bij de kassa belandde. 106 DOLLAR! Maar ja het viel nog mee, want het meisje dat voor Anne en Sarah in de rij stond (ook een internationale studente) had wel meer dan 300 dollar aan spul gekocht, can you imagine.. Nu ziet mijn kamer er trouwens wel goed uit en ik heb alle benodigdheden voor de uni compleet (behalve de boeken, die moet ik nog kopen maar dat komt vanzelf wel). Toen ik terugkwam zag ik dat ik een mailtje had van de mail office dat mijn pakket was aangekomen. EINDELIJK dacht ik, want ik sliep al twee dagen onder een super dun lakentje. Toen Anne en ik naar de mailoffice gingen was deze echter al dicht, dus helaas nog geen lekkere dekens voor mij. Ik kan me niet meer precies herinneren wat we daarna hebben gedaan, maar ik geloof dat we de spullen hebben gedropt in de kamer en een beetje hebben ingericht en daarna zijn we gaan eten in de GFR. Dit staat voor Geneseo Family Restaurant en het diner was een mentoractiviteit.
Ik had een monsterlijke salade maar hij was ook monsterlijk lekker! Vol met groente, feta en er zat ook foccacia bij. We hebben met z'n vijven ook mozzarella sticks gedeeld, als beloning voor de lange dag. We hadden allemaal 1 en ohh de mozzarella stick was zo lekker. Genoeg gepraat over eten! Nu weer ter zake, we hebben na het eten gezellig een filmpje gekeken met z'n allen. Jackie (een Amerikaans meisje), Sarah, Anne, Rachnel, Anandi en Jalien (ik heb geloof ik nog niet over Jalien verteld, zij is ook een studente uit Groningen). We keken 'I give it a year' en het was echt hilarisch, wat heb ik gelachen! Een aanrader (wel de meest ongemakkelijke film van de wereld gok ik, maar echt erg grappig).
Oh jongens, ik vergeet helemaal om een paar dingen te zeggen! Ten eerste wil ik een paar van jullie bedanken voor de lieve reacties op mijn blog, weer een extra motivatie om te schrijven, want als ik steeds zulke lieve reacties krijg word ik helemaal happy. Ten tweede, ik heb dinsdag voor het eerst meegetraind met het hockeyteam. Ook al deed ik maar een half uurtje mee, het team was echt fantastisch. Ze waren heel erg geïnteresseerd en ik werd ondervraagd door 22 Amerikaanse meiden. Ze wilden alles van me weten, je bent hier echt de bom als je uit Nederland komt dus dat was super grappig. Ik was eerst echt heel erg zenuwachtig, bang dat ze me niet echt zouden accepteren, maar ze waren super lief. Ik kreeg zelfs een berichtje van een van hun toen ik 's avonds op mijn telefoon keek, waarin ze schreef dat ze heel veel zin had om me weer te zien. De mensen zijn hier zo mega lief! het hockeyspel is hier wel gek, want ze spelen op gras. Ik kan dus niet echt lopen met de bal maar moet er continu tikjes tegenaan geven. Best irritant maar het went ongetwijfeld.
Straks mag ik weer trainen, dit keer speel ik twee uur mee en ik kan niet wachten. Ben weer zenuwachtig, maar ik kan het denk ik handelen. Gisteren was de orientatiedag weer ontzettend lang, we hebben lezingen gehad van 9 tot 16 met nauwelijks pauze. Als ik een ding geleerd heb is dat Amerikanen heel anders zijn op de universiteit dan in Nederland. Iedereen stelt vragen, wil vrienden worden met de docent en geeft antwoord op vragen van de docent. In tegenstelling tot Nederland, waar de docent een vraag stelt, een stilte valt van tien minuten of meer, waarna het eigenlijk alweer tijd is om te stoppen. Vreemd om te zien en ook zeker wennen, want je krijgt een cijfer op participation. Gisteravond hadden we pizzaparty bij the Gazebo. The gazebo is een mooi uitkijkpunt hier op de campus. We hebben de zonsondergang bekeken en zijn daarna gezellig een filmpje gaan kijken.
Vandaag is het alweer vrijdag, het is nu 13:44 en bij jullie is het inmiddels alweer bijna 8 uur. We hadden vandaag weer een introductiedag, gelukkig niet zo'n lange. Het duurde tot kwart voor een en daarna zijn we gaan lunchen. Ik zal me nu klaar gaan maken voor hockey. Het veld is trouwens super dichtbij! Ik hoef maar iets meer dan 5 minuten te lopen en ik ben er.
Goed dat was wel weer genoeg voor vandaag, ik moest mijn blog trouwens opnieuw schrijven.. ik was gisteren al bezig, maar mijn computer viel uit en toen was ik alles kwijt! Dus bij deze, mijn iets verlate blogbericht. Veel liefs
-
22 Augustus 2014 - 19:55
Carolien:
Hey Em, wat super leuk om te lezen hoe fijn je het daar hebt! Klinkt inderdaad ook als een super ervaring! En dat alleen nog maar met de eerste indrukken. Dit worden top maanden! Geniet ervan meid! Liefs Carolien -
22 Augustus 2014 - 20:33
Rianne:
Druk schema Emma, maar leuk om te lezen zeg! Succes met hockey'en en goed om te lezen dat je al paar chicka's hebt ontmoet! En blijven doorschrijven :D! Dikke kus -
22 Augustus 2014 - 20:41
Anke De Vries:
Hpi lieverd, wat fijn om te lezen dat je het zo naar de zin hebt en dat de mensen zo aardig zijn. Wat kan er in een week tijd toch veel gebeuren. Lekker dat je zo gaat hockeyen; ik zag dat het in Geneseo mooi weer is (i.t.t. hier waar de ene bui de andere opvolgt). Het is hier erg stil nu ook Ruben tot volgende week woensdag weg is! Maar lekker genieten daar.
dikke kus, Anke -
22 Augustus 2014 - 22:51
Maartje:
Lieve Emma,
Wat heerlijk dat je het daar zo naar je zin hebt.
Super leuk om je verhalen te lezen.
Morgenvroeg ga ik koffie drinken bij opa en oma en zal ook met hen weer je updates lezen.
Hier bijna 11 uur nu en straks mijn bedje weer opzoeken.
Fijn weekend en snel tot horens.
Xx -
23 Augustus 2014 - 10:08
Maartje:
Lieve Emma,
Namens opa en oma.
We hebben afgelopen week al je verslagen gelezen. Super leuk en fijn dat je het daar zo naar je zin hebt. Je komt toch wel terug hè?
Het weer zal daar bij jullie wel beter zijn dan hier. Het regent hier namelijk veel.
Nu, zaterdagmorgen en iets beter.
Met opa zijn gezondheid gaat het redelijk, de ene dag is moeilijker dan de andere.
We houden de moed erin.
Als het weer het toelaat gaan we vandaag weer even op de scootmobiel, die doet het prima.
Nu gaan we koffie drinken, tot de volgende keer.
Liefs van opa, oma en Albrecht. -
23 Augustus 2014 - 21:55
Douwina:
Lieve Emma,
Wat leuk over je belevenissen te lezen. En fijn dat je het er zo naar je zin hebt en iedereen aardig is. Grappig dat de colleges daar zo anders zijn en iedereen zo enthousiast is met vragen stellen.
Heel veel plezier daar en succes met je hockeyteam.
Dikke knuffel,
Douwina
-
24 Augustus 2014 - 20:40
Maartje:
Hey zussie
Ben heel blij om te lezen dat je het zo naar je zin hebt in Amerika.
Leuk om al je belevenissen op deze manier te lezen, ga zo door.
Pas goed op jezelf.
Dikke tut Maartje -
25 Augustus 2014 - 20:10
Jannie:
Hee Emma, wat leuk om te lezen dat je zo enthousiast bent. Fijn dat iedereen zo aardig is en je je al zo thuis voelt. Het eten daar klinkt erg lekker !! Veel plezier en knuffel van ons!! liefs, Jannie -
25 Augustus 2014 - 20:48
Annelies:
Oh lieve Em! Wat klinkt het allemaal leuk! Ik kan niet wachten om meer te horen!
En wat fijn dat iedereen zo lief is en je lekker kan hockeyen! Ik ben zo benieuwd wat je nog meer gaat beleven daar! Heb je überhaupt wel tijd om af en toe even te skypen? ;)
Heb je ook whatsapp met je simkaartje? Anders wil ik je nummer!! <3
KUSJES VAN JE NICHT -
26 Augustus 2014 - 22:32
Dick:
Eey poppie,
Super dat je het zo naar de zin hebt. Leuke foto's van leuke momenten. In USA is studie en sport een belangrijke combi, erg leuk dat je mee mag trainen met het hockeyteam. Lukt het met je rug ? Ik verheug me op je volgende verslag.
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
